Zmalowałam kolejny obrazek. Tematyka leśna jakoś ciągle siedzi mi w głowie. Sama chyba nie odważyłabym się wybrać nocą do lasu. Chociaż kto wie. Las cały czas jest dla mnie miejscem pełnym tajemniczości. Za każdym razem, gdy go odwiedzam, czuje się jak w innym świecie. Odnoszę wrażenie, że jestem tam tylko gościem i powinnam uważać, by nie rozgniewać gospodarza. Z ostrożnością stawiam stopy, by nie zdeptać niepotrzebnie jakiejś małej roślinki. Zanim przytulę się do drzewa to grzecznie proszę o pozwolenie. Nigdy nie zostawiam żadnych śmieci. A gdy natrafiam na polankę pełną jagód to czuję się, jakby las oferował mi poczęstunek. 

   Nie wiem, czy byłoby mi tak miło w leśnej głuszy nocą. Za to bohaterka mojej ilustracji bez obaw zwiedza każdy zakamarek, bo ona nie jest tu gościem, ale mieszkańcem. Nie boi się ciemności, bo księżyc oświetla jej drogę. Nie boi się dzikich zwierząt, bo zna je od zawsze. Nie boi się wysokości, bo gałęzie drzew od zawsze służyły jej za najlepsza kryjówkę.